Το δημοψήφισμα

Τα πολιτικά κόμματα, η αντιπολίτευση και στο τέλος και ο πρωθυπουργός, ζήτησαν από τους πολίτες να αντιμετωπίσουν τις τοπικές εκλογές ως δημοψήφισμα - δημοψήφισμα για το μνημόνιο και για την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση. Στην πραγματικότητα, βέβαια, κάθε εκλογική διαδικασία έχει ένα δημοψηφισματικό χαρακτήρα, γιατί κρίνεται πρωτίστως η ικανότητα του προσώπου που κατέχει το αξίωμα, στο οποίο αφορά η ψηφοφορία. 

Έτσι, πράγματι οι εκλογές αυτές πρέπει να είναι ένα δημοψήφισμα. Είναι ένα δημοψήφισμα για την πολιτεία του απερχομένου δημάρχου. Ο ίδιος ο απερχόμενος δήμαρχος προσπαθεί να το παρουσιάσει στρεβλά ως δημοψήφισμα κατά της κυβέρνησης. Έχει αρχίσει να αποκαλεί τον Γιώργο Καμίνη "κυβερνητικό υποψήφιο" και "υποψήφιο του μνημονίου". Είναι πολύ εύκολο να καταλάβει κανείς την επιλογή αυτή εκ μέρους του απερχομένου δημάρχου: θέλει να αλλάξει το γήπεδο, θέλει να ξεφύγει από τον πραγματικό χαρακτήρα των δημοτικών εκλογών, γιατί οι δημότες που επιλέγουν να δουν τις εκλογές ως δημοψήφισμα για τον ίδιο, εάν ερευνήσουν με στοιχειώδη επιμέλεια τα πεπραγμένα του θα καταλήξουν πολύ εύκολα στο συμπέρασμα: η θητεία του δεν ήταν επιτυχημένη, όπως και να μετρηθεί. Η πόλη έγινε πολύ χειρότερη και ο Δήμος έμενε αδρανής. Δημιουργούσε γραφεία και υπηρεσίες, πραγματοποιούσε δαπάνες, αλλά οι δημότες δεν είδαν χαΐρι και προκοπή από τις δαπάνες αυτές. Ο απερχόμενος δήμαρχος θέλει όλα αυτά να τα βάλουμε σε δεύτερη μοίρα και να ψηφίσουμε με βάση την άποψή μας για την κεντρική κυβέρνηση. Θέλει να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι, αν επανεκλεγεί, θα απαλλαγούμε από το μνημόνιο.

Η αλήθεια, φυσικά, είναι εντελώς διαφορετική: αν κάτι επηρεάσουν οι εκλογές της Κυριακής, είναι το ποια ομάδα θα αναλάβει το Δήμο. Θα επηρεάσουν τη ζωή μας στα μικρά, τα καθημερινά, τα οποία όμως πολύ συχνά μας αφορούν ίσως και περισσότερο από τα μακροοικονομικά μεγέθη. Ο απερχόμενος δήμαρχος επέλεξε να επιμείνει να τον επιλέξετε όχι επειδή έκανε κάποιο έργο, αλλά για να απορρίψετε, διά της επιλογής του, την αντίπαλη υποψηφιότητα, την οποία όλως αυθαιρέτως έχει συνδέσει με την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική. Να θυσιάσετε την καθαριότητα και την ασφάλεια στην πόλη, τη διαφάνεια, την εξυπηρέτηση των αναγκών σας από το Δήμο, για να στείλετε μήνυμα στην κυβέρνηση και (παράπλευρο όφελος!) τον ίδιο ξανά στο δημαρχιακό αξίωμα.

Ο στοιχειώδης ορθολογισμός, όμως, επιβάλλει ακριβώς το αντίθετο: να ψηφίσετε με ένα κριτήριο - ποιος από τους δύο υποψηφίους θεωρείτε ότι θα κάνει τη ζωή σας καλύτερη τα επόμενα χρόνια. Και, για να το κρίνετε αυτό, θα είναι πολύ χρήσιμο να εξετάσετε, με στοιχειώδη προσοχή, τα έργα και τις ημέρες του απερχομένου δημάρχου. Αν σας ικανοποιούν, αν θέλετε ο Δήμος να συνεχίσει έτσι, τότε θα είναι καλό να τον εγκρίνετε. Εάν, όμως, διαπιστώσετε (όπως κι εμείς) ότι κάνει κακό στην Αθήνα και ότι η αλλαγή στη διοίκηση του Δήμου είναι εκ των ων ουκ άνευ συνθήκη για να βελτιωθεί η ζωή σας, τότε στο δημοψήφισμα για το Νικήτα Κακλαμάνη πρέπει να ρίξετε ΟΧΙ.